ON İKİLERE

Atıldı ilk adım

Nisan yirmi dört

Yol uzun ve yamaç

Adımlar güçlü ve inat

Düşen ilk değil

Son da olmayacaktır elbet

Düşeni kaldırdıkça

yoldaşın sıkılı yumruğu

Yaşattıkça kavga sloganlarında

Düşen kalkacaktır düştüğü yerden

Yürüyecektir kaldığı yerden

Zulmün üstüne üstüne

Toprak kan kırmızı,

toprak hain ve sırdaş

Ve topraktır şahit dövüşenlere

Besler yiğitlerin kanı ile

baharı

baharın ardını

yarını.

Bahar umuttur.

Umut toprakta tohum.

Tohum filiz filiz

dalga dalga

büyüyor halkın bağrında.

Bir Partizan

ölümü düşler geceleri

ölüm, gelmez Partizan’ın düşlerine

ölüm yanaşmaz dövüşene

tutunamaz kavgasında

Partizan’ların.

Bir Partizan

tek başına kalmaz hiçbir zaman

yanındadır partisi,

partinin kızıl karanfilleri.

Şimdi daha güçlü atıyor yürekler

on iki yürek çarpıyor

on iki yoldaş büyüyor

genç Partizan’ların yüreğinde,

gelişiyor ve haykırıyor;

” Ölüm yoktur bize, sizler yaşadıkça –

yaşattıkça kavgayı. ”

Ne elzem şeydir yaşamak

her düşenin yerine bir gün daha

yaşamak.

Onurumuz, umudumuzdandır.

Kardeşlikten öte

yoldaştır kavgada

On iki can

On iki kabına sığmamış yürek

kulak verin

kulak verin dövüşene

duymuştum ben bu sesi

bir kavga senfonisi

dağların doruğundan gelir

yoksul mahalle kaldırımlarına

o türkü

yoldaşların öfkesinde

halkın dilinde yaşam bulur.

(Bir YDG okuru)